วันศุกร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2550

ความรักที่ลูกอยากจะบอกแม่


ตั้งแต่เล็กจนโต ก็อยู่ใกล้ชิดกับแม่ตลอดเวลา โดยปกติครอบครัวเราจะไม่จิจ๊ะหรือหยอกล้อกัน คืออยู่ด้วยกันแต่ไม่แสดงออกอะไรที่หวานๆใส่กัน มีชีวิตที่เรียบๆ ไม่มีสีสันไร ประกอบกับเราก็ไม่ใช่คนที่ออดอ้อนเอาใจ เลยไม่มีอะไรพิเศษในวันแม่ แต่พอเราโตขึ้น ความคิดเราก็เปลี่ยนไป ทุกครั้งที่เราร้องไห้หรือเสียใจ คนที่เราคิดถึงมากที่สุดก็คือแม่ อยากบอกแม่อยากให้แม่รับรู้ว่า เรารักแม่ค่ะที่สุดไม่รู้จะเปรียบเทียบกันสิ่งไหนได้ วันนี้ถ้าไม่มีแม่ก็ไม่มีเรา จริงๆแล้ว แม่สำคัญกับเราทุกวัน ไม่เฉพาะวันแม่ แต่วันแม่ก็ถือได้ว่าเป็นการปลุกจิตสำนึกในพระคุณของแม่ ให้ลูกๆทุกคนได้ระลึกนึกถึงในพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของแม่ที่ยอมเสียสละทุกสิ่งอย่างเพื่อลูกๆ

หนูรักแม่

ไม่มีความคิดเห็น: